W ostatnim czasie coraz więcej kandydatów ubiegających się o uprawnienia budowlane w specjalności inżynieryjnej drogowej napotyka na problem nieuznawania praktyki zawodowej przez Polską Izbę Inżynierów Budownictwa (PIIB). Kluczowym powodem odmowy jest fakt, że praktyka nie odbywała się w całości na drogach publicznych. Decyzje te budzą liczne kontrowersje i wywołują pytania o interpretację przepisów prawa budowlanego i ustawy o drogach publicznych.
Przypadki odrzucenia praktyki na uprawnienia drogowe
Z relacji kandydatów wynika, że izby odrzucają praktykę zawodową, jeśli obejmowała ona wyłącznie prace przy drogach wewnętrznych, parkingach czy placach. W jednym z przypadków kandydat ubiegający się o uprawnienia bez ograniczeń otrzymał informację, że jego 84-tygodniowa praktyka nie może zostać uznana, ponieważ nie dotyczyła dróg publicznych. Mimo kompleksowego zakresu realizowanych robót, obejmującego wszystkie aspekty budowy dróg (parkingi, drogi pożarowe, infrastruktura PSZOK), nie zostały one zakwalifikowane jako odpowiednie do zaliczenia praktyki.
Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku praktyki przy budowie ścieżek rowerowych. Kandydat otrzymał odmowną decyzję, ponieważ realizowana przez niego inwestycja nie znajdowała się w pasie drogowym drogi publicznej. Wizyta w izbie potwierdziła, że do uzyskania uprawnień bez ograniczeń konieczne jest odbycie co najmniej 50% praktyki na drogach od klasy Z wzwyż.
Podstawa prawna i interpretacja przepisów
Izba powołuje się na art. 15a, pkt. 9 i 10 Prawa budowlanego, które określają zakres uprawnień budowlanych w specjalności drogowej:
- Uprawnienia bez ograniczeń dotyczą wyłącznie dróg publicznych, ścieżek dla ruchu lotniczego oraz przepustów.
- Uprawnienia w ograniczonym zakresie obejmują drogi klasy lokalnej, dojazdowej oraz drogi wewnętrzne.
Natomiast w ustawie o drogach publicznych drogi wewnętrzne, parkingi i place nie są zaliczane do dróg publicznych (art. 8.1). Oznacza to, że zgodnie z interpretacją PIIB, praktyka odbywana przy ich budowie nie spełnia wymagań dla uzyskania uprawnień bez ograniczeń.
Połowa praktyki na uprawnienia drogowe bez ograniczeń musi odbywać się na drogach minimum klasy Z
Dodatkowe informacje uzyskane od kandydatów składających dokumenty wskazują, że PIIB rygorystycznie podchodzi do klasyfikacji praktyki zawodowej. Kandydaci starający się o uprawnienia bez ograniczeń muszą mieć przynajmniej połowę praktyki na drogach klasy Z lub wyższej. Oznacza to, że wszelkie prace realizowane przy drogach wewnętrznych, parkingach, placach czy obiektach PSZOK nie będą uznawane jako odpowiednie do uzyskania uprawnień. Nawet jeśli inwestycja technicznie odpowiada standardom drogowym, jej klasyfikacja jako drogi wewnętrznej może skutkować odmową uznania praktyki.
Jak można ominąć ten problem?
Kandydaci, którym odmówiono zaliczenia praktyki, mają kilka możliwości:
- Odwołanie od decyzji – warto wystąpić o uzasadnienie na piśmie i domagać się wskazania podstawy prawnej decyzji.
- Zmiana sposobu opisania praktyki – niektórzy inżynierowie wskazują, że określenie „ścieżka rowerowa” może być problematyczne, natomiast „droga dla rowerów” zgodna z ustawą o drogach publicznych może ułatwić uznanie praktyki.
- Sprawdzenie podpisów pod praktyką – weryfikacja, czy praktykę zatwierdził kierownik budowy posiadający odpowiednie uprawnienia.
- Zmiana izby – w niektórych przypadkach inne izby mogą mieć bardziej liberalną interpretację przepisów.
Problem nieuznawania praktyki zawodowej poza drogami publicznymi jest coraz częściej zgłaszany przez kandydatów na uprawnienia budowlane. Choć izba argumentuje swoje decyzje obowiązującymi przepisami, wielu inżynierów podważa tę interpretację. Kluczowe jest dokładne zapoznanie się z regulaminem kwalifikowania praktyki zawodowej i, w razie potrzeby, skorzystanie z procedury odwoławczej. Kandydaci powinni również zwracać uwagę na prawidłowy opis praktyki i stosowanie terminologii zgodnej z ustawami.
Czy spotkałeś się z podobną sytuacją? Podziel się swoimi doświadczeniami w komentarzach!
